MASYARAKAT dunia hari ini berdepan cabaran baru ekonomi kesan kepesatan proses globalisasi dan ekonomi pasaran. Dari satu sudut, proses globalisasi yang memudahkan pergerakan barangan, modal dan perkhidmatan rentas sempadan menggalakkan aktiviti perdagangan dan pelaburan antarabangsa serta menyumbang peningkatan nilai kekayaan dunia.
Hasilnya, banyak negara yang dulu disebut sebagai negara membangun kini muncul sebagai pusat baru pertumbuhan ekonomi dunia yang menyaingi negara maju. Hampir separuh kekayaan dunia hari ini dimiliki negara membangun, terutama negara Asia.
Pada masa sama, proses globalisasi juga meningkatkan hubungan saling bergantungan dalam sistem ekonomi dunia. Kegagalan pasaran atau kelemahan pelaksanaan dasar negara boleh menyebabkan krisis ekonomi di seluruh dunia. Contohnya, krisis subprima di Amerika Syarikat berpunca daripada kelemahan kawal selia sistem kewangan di negara itu dengan pantas memberi kesan negatif kepada sistem kewangan dunia.
Akibat krisis itu, banyak negara termasuk di Eropah dan Asia menjangkakan kadar pertumbuhan ekonomi yang rendah di negara masing-masing tahun ini dan tahun depan. Lebih buruk, proses globalisasi dan pemesatan ekonomi pasaran hari ini dipacu budaya kepenggunaan kelas menengah.
Sementara ekonomi pasaran memerlukan kelas menengah sebagai kelompok pengguna asas, ia juga cenderung menghakis kuasa beli golongan ini dengan menggalakkan perbelanjaan melebihi kemampuan. Bebanan kredit yang tinggi akibat perbelanjaan tidak berhemah akhirnya menghakis kuasa beli kelas menengah yang menyebabkan permintaan kepada barangan dan perkhidmatan menjadi rendah.
Dalam sistem ekonomi global yang saling bergantungan, pengurangan dalam permintaan memberi kesan negatif kepada negara pengeluar barangan dan perkhidmatan. Negara berkenaan terpaksa mengurangkan pengeluaran, seterusnya menjejaskan nasib pekerja dan kelas menengah mereka.
Keadaan inilah yang dialami masyarakat dunia sekarang ekoran krisis subprima di Amerika. Kegagalan mengawal selia sistem kewangan secara berhemah menyebabkan kelas menengah di negara itu berbelanja melebihi kemampuan, terutama pembelian hartanah yang seterusnya mengakibatkan seluruh dunia ketika ini menghadapi prospek penguncupan ekonomi.
Negara miskin tentu menerima kesan paling buruk akibat krisis kewangan global. Kelas menengah di negara itu terlalu kecil untuk menjana permintaan dalam negara bagi merangsang semula pertumbuhan ekonomi, sementara kerajaan mereka tidak mampu menangani krisis secara berkesan kerana dibebani hutang luar yang menimbun.
Kebanyakan negara ini turut berhadapan masalah pertelagahan politik dalam negara yang kronik menyebabkan proses pemulihan ekonomi menjadi lebih sukar. Bagi negara membangun, kesan krisis kewangan global dirasai apabila jumlah eksport mengalami penurunan dan kadar pengangguran meningkat secara mendadak.
Walaupun Malaysia tidak terkecuali menerima tempias krisis ini, kita bersyukur kerana asas kewangan negara masih kukuh hasil daripada dasar, kawal selia dan langkah berhemah yang diamalkan kerajaan sebelum ini. Sebahagian aset pasaran modal di Malaysia juga berteraskan prinsip syariah yang mengamalkan pengurusan berhemah, justeru mengurangkan risiko pendedahan ketidaktentuan krisis kewangan global.
Jumlah tabungan negara juga tinggi iaitu 37 peratus daripada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK). Ini bermakna negara mempunyai lebihan mudah tunai yang boleh digunakan untuk merangsang aktiviti ekonomi.
Sektor perbankan negara kekal kukuh dengan hutang tak berbayar (NPL) rendah iaitu 2.5 peratus. Walaupun asas ekonomi negara kekal kukuh, kerajaan mengambil langkah strategik menghadapi krisis kewangan global dengan melaksanakan dasar fiskal yang mengembang untuk merangsang ekonomi.
Ketika menggulung perbahasan Bajet 2009 di Dewan Rakyat baru-baru ini, Timbalan Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Razak mengumumkan langkah proaktif untuk merangsang pertumbuhan ekonomi dengan memanfaatkan penjimatan RM7 bilion daripada subsidi minyak bagi melaksanakan pelbagai projek pembangunan untuk kesejahteraan rakyat.
Antara usaha memperkasa ekonomi umat Islam ialah melalui pemantapan jaringan di kalangan masyarakat perniagaan dan perdagangan Islam pada peringkat tempatan dan antarabangsa. Dalam konteks ini, pengalaman bamboo networking konglomerat China wajar dicontohi komuniti perdagangan dan perindustrian Islam.
Apa yang menarik mengenai bamboo networking ialah keupayaan konglomerat China menjadi komuniti ekonomi global berdaya maju dan berdikari. Mereka bukan saja menyediakan jaringan pasaran global bagi barangan dan perkhidmatan, malah menjadi sumber modal dalam komuniti yang dapat mengurangkan kebergantungan usahawan Cina kepada kerajaan.
Walaupun wujud perbezaan dari segi demografi, budaya agama, umat Islam berpotensi membina komuniti perniagaan dan perdagangan global berjaya. Umat Islam di seluruh dunia hari ini dianggarkan 1.8 bilion orang. Daripada jumlah itu, 1.1 bilion atau 61 peratus berada di Eropah, Amerika Utara dan Asia yang juga pusat utama pertumbuhan ekonomi dunia.
Dengan jumlah seramai itu, umat Islam pengguna utama barangan dan perkhidmatan yang ditawarkan komuniti perniagaan serta perdagangan Islam, di samping membuka peluang membina jaringan perniagaan global yang berkesan.
Kertas kerja Menteri Perdagangan Antarabangsa dan Industri, Tan Sri Muhyiddin Yassin pada Kongres Ekonomi Islam Ketiga (KEI-3)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment